Verhalen zijn je meest waardevolle erfenis

Belangrijker dan geld of bezit nalaten is het nalaten van herinneringen. Verhalen zijn je meest waardevolle erfenis.

Door Edwin Gitsels / Biografiebureau Dit is je leven

‘Als de ene generatie iets wezenlijks aan de volgende heeft na te laten, dan zijn het haar dromen en de wijsheden en onwijsheden die zij daarbij heeft opgedaan. Wat dat betreft is het tekenend, zo blijkt uit onderzoek, voor zover kinderen goede herinneringen aan hun overleden ouders hebben, dat weinig of niets te maken heeft met eigenschappen als intelligentie, prestaties en rijkdom. Wat voor de herinnering aan hun vader of moeder vooral belangrijk is, is waar zij voor stonden, wat hun waarden en dromen waren in hoeverre zij zich hebben ingespannen die in hun leven waar te maken en op hun kinderen over te dragen.’

Aldus René Diekstra in zijn boek ‘Wegwijzers naar een hemel op aarde’. Hij had het alleen over vaders, ik ben zo vrij geweest dat breder te trekken en ook de moeders erbij te zetten.

PRESTATIES EN RIJKDOM

Diekstra heeft gelijk, maar wat wel zo is, is dat het bij het waarmaken van dromen vaak wel gaat over prestaties en rijkdom. Mijn vader begon in 1932 als 14-jarig jochie als etalagehulpje bij C&A. Toen hij in 1977 met pensioen ging was hij Hoofd Interieurontwerper Nederland bij datzelfde C&A. Dat is een geweldige prestatie en dat heeft hem relatieve rijkdom opgeleverd.

Maar het was vooral het gevolg van zijn belangrijkste waarde: lever altijd het beste wat je in je hebt. En van zijn grootste droom: voor vol aangezien worden. Hij heeft er altijd last van gehad dat hij alleen maar lagere school had. Voor zijn oudste broer die professor was had hij een grenzeloze eerbied. Maar mede door altijd 120% zijn best te doen schopte hij het tot een kaderfunctie bij C&A. En ging hij vriendschappelijk om met de Brenninkmeijers, die in zijn jonge jaren voor hem nog schier onbereikbaar waren.

Mijn ouders stimuleerden ook dat wij onze dromen najoegen. Toen ik mijn universitaire studie Engels eraan gaf om met een zooitje ongeregeld in plat Amsterdams gezongen herrie te gaan maken (Drukwerk gezien door de ogen van mijn ouders voordat ik erbij kwam) juichten ze dat alleen maar toe. Sterker nog, ze kwamen regelmatig kijken. Mijn vader heeft het decor voor een theatershow ontworpen en gebouwd. En hij heeft de metersbrede rode pet bovenop de gevel van het grachtenpand waarin Café Drukwerk gevestigd was gemaakt en geplaatst.

EEN GOUDMIJN AAN INFORMATIE

Ik kan mezelf tot op de dag van vandaag wel voor m’n kop slaan dat ik mijn vader nooit heb uitgehoord over zijn leven, zodat ik er een boek van kon maken. Ik was pas 16 jaar toen hij stopte met werken en weet maar weinig over hoe hij die prachtige carrière tot stand heeft gebracht. Toen hij overleed was ik 26 en heel druk met mezelf. Met het opbouwen van mijn eigen leven en identiteit.
Dat ik dergelijke boeken nu voor andere (groot)vaders en (groot)moeders mag maken is dan ook een groot goed. Want ik besef maar al te zeer dat pas als je zelf op een bepaalde leeftijd komt je de onschatbare waarde daarvan inziet. De jonge kleinkinderen van mijn cliënten beseffen het nu nog niet, maar er ligt een goudmijn aan informatie op ze te wachten die hun leven enorm zal verrijken.

Het gaat niet om de rijkdom. Het gaat niet om de erfenis. Waar het wel om gaat? Om de waarden en de dromen. Om de belevenissen, de avonturen. De verhalen. Dat is de kern van een nalatenschap. Verhalen zijn je meest waardevolle erfenis.